
14.12.09
BARCELONA. Desde la visita al traumatólogo el jueves, lo único que ha variado son los números que marca la báscula y mi estado anímico, donde más abajo es difícil que estén. Los días se me hacen eternos y siento una necesidad imperiosa de salir a la calle para respirar. ¿¿¿Mi rodilla??? Como no me muevo, no sé ni cómo está…
Hola Ibon aguanta un poco mas que ya lo tienes despues veras como de esto ni te acuerdas un abrazo
ResponderEliminarAnímate, no te derrumbes
ResponderEliminarYa estas mas cerca del final.
Animo campeón
Zergatik ez dezu igarian itea probatzen?
ResponderEliminar2 astetan gerritik gorako masa muskularrra hartzea inposiblea da.
Hartara kardioa egin dezakezu, pullboy bat ankatartean jarrita ez dezu belauna minduko...
Triatloilariak fino juten dia txirrindan ta igaria asko iten dute neguan!!
animo hortikan!! ta eutsi goiari!!!
Nene!! Animate y prueba a salir a dar la vuelta a la manzana!
ResponderEliminarAnimo!
animo zugasti
ResponderEliminarzugasti,por la perra baila el perro,acuerdate,de tus amigo,o mejor dicho conocidos?
ResponderEliminarGracias Valenciano por seguirme… Un abrazooo!!!
ResponderEliminarMengui siempre ahí, muchas gracias una vez más.
Anonimua, nei ureta bota ta itto ingo nitzake… Eskarrikasko alere idazteagatik. Ondo izan.
Rafiiiiiiii!!! A ver si cuando me pongo decente coincidimos…
Gracias Brian.
Javali con uve, claro que me acuerdo de mis amigos. Un día de estos hablamos y arreglamos el mundo!!! Un abrazo por ahí abajo.